نامه شهیده راضیه کشاورز به امام زمان

پنج شنبه بازگشایی حسینیه رهپویان بود با حضور خانواده های شهدای کانون رهپویان وصال. بعضی از بچه ها هم رفته بودند. کتاب زیست شهیده راضیه کشاورز رو هم پیدا کرده بودند. چقدر دل آدم می گیره! راضیه 15 ساله!

خاطراتی که دوستاش و خانواده اش تعریف می کنند دل آدمو بیشتر می سوزونه! انس عجیبی که با قرآن داشته ...

دلم می خواد وبلاگم رو به نامه زیبایی که این شهید برای آقا امام زمان (علیه السلام) نوشته بود، معطر کنم. عطر شهید ماندگاره ...

 نشانی گیرنده: نمی دانم کجایی یا مهدی؟! شاید در دلم باشی و یا شاید من از تو دورم. کوچه انتظار، پلاک یا مهدی،

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام من به یوسف گمگشته دل زهرا و گل خوشبوی گلستان انتظار

ای دریای بیکران، آفتاب روشنی بخش زندگی من که از تلالو چشمانت که همانند خورشید صبحدم از درون پنجره های دلم عبور می کند و دل تاریک و سیاه مرا نورانی می کند.

تو کلید در تنهایی من! من تو را محتاجم.

بیا ای انتظار شب های بی پایان، بیا ای الهه ناز من، که من از نبودن تو هیچ و پوچم. بیا و مرا صدا کن. دستهایم را بگیر و بلند کن مرا. مرا با خود به دشت پر گل اقاقیا ببر. بیا و قدم های مبارکت را به روی چشمانم بگذار. صدایم کن و زمزمه دل نواز صدایت را در گوش هایم گذرا کن، من فدای صدایت باشم. چشمان انتظار کشیده من هر جمعه به یادت اشک می ریزند و پاهایم سست می شوند تا به مهدیه نزدیک خانه مان می روم و اشک هایم هر جمعه صفحات دعای ندبه را خیس می کند. من آنها را جلو پنجره اتاقم می گذارم تا بخار شود و به دیدار خدا برود. به امید روزی که شمشیرم با شما بالا رود و بر سر دشمنانتان فرود آید.

یا مهدی ادرکنی عجل علی ظهورک

دوستدار عاشقانه شما راضیه