اگه داور تو باشی

با فاطمه برای داوری مسابقات نماز دانش آموزی رفته بودیم.

فاطمه داور سخت گیری هست. مقام آوردن توی مسابقاتی که اون داوری می کنه خیلی سخته. امسال فرم داوری مسابقات نماز هم سخت تر شده بود. فرم رو که دیدم گفتم بیچاره بچه ها! هیچ کدوم نمره نمیارند.

نمی خوام شکایت کنم از این که وضعیت نماز توی مدارس ما خیلی بده و حتی بین دانش آموزامون، نماز خوندن جایگاهی نداره. نمی خوام بگم یه دختر سوم دبیرستانی که سال هاست به سن تکلیف رسیده و منتخب مدارس هستش حالا چقدر ایراد و اشکال توی نمازخوندنش هست. نه! نمی خوام اینها رو بگم.

برعکس می خوام از خودمون بگم. از نمازایی که می خونیم و اینکه چجوری می خونیم!

فاطمه بهم گفت: دلت می خواست تو هم بین این بچه ها مسابقه می دادی؟

گفتم: اگه داور تو باشی، نه! عمرا قبول شم.

گفت: اگه داور خدا باشه چی؟

سوال عجیبی بود. ذهنمو بهم ریخت. دیدم راست می گه. من هر روز دارم توی این مسابقه شرکت می کنم و داور هم خداست. به فاطمه گفتم: به نظرت خدا هم تو داوریش مثل تو سخت گیری می کنه؟

فاطمه گفت: نمی دونم. شاید نه. شاید هم بیشتر از من!

شاید هم بیشتر از فاطمه؟

از اون روز تا الان همش اون فرم مسابقات جلو چشمامه. کاشکی بتونیم نمازمونو جوری بخونیم که مقام بیاریم!