بسم رب المهدی
سلام
دیروز 9 ربیع بود و خیلیها منتظر بودند که وبلاگ ساحل افتاده هم به روز بشه. همین قصد رو هم داشتم. ولی به مناسبت این روز عزیز، تو مرکز تخصصی مهدویت مراسم زیارت آل یس داشتیم و منم میخواستم با سخنرانیهای استاد در همون روز، این پست وبلاگ رو بنویسم. اما .......اما بین سخنرانی استاد، جمله ای رو شنیدم که میتونم بگم یه شوک فکری به من وارد شد. اینه که دیروز آپ نکردم. امروزم نمیخواستم آپ کنم ولی گفتم موضوع رو با شما مطرح کنم، شاید جواب سوالم رو بدونید.
و اما فرمایش استاد:
" نه ربیع علاوه بر اینکه سالروز آغاز امامت امام دوازدهمه، آغاز غیبت امام عصر است."
همین!!!!!!!!!!!!!!
غیبت صغری و کبری!
۱۱69 سال! غیبت طول کشیده. آخه چرا؟
یعنی واقعا شیعیان 1۱69 سال! درانتظار ظهور امام دوازدهم بودند، و امام هنوز ظهور نکردند؟
پس چرا وقتی در انتظار چیزهای دیگه ای هستیم، بالاخره دیر یا زود اونها رو به دست میاریم؟
نمیدونم. شاید ما انتظار نمی کشیم. شاید هم اشتباه انتظار می کشیم.
شاید ........................................................................
بسم الله الرحمن الرحیم
یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر اللیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حول حالنا الی احسن الحال
ای آنکه قلب بیمارم را دگرگون میسازی! و ای آنکه دیده ام را نور بصیرت می بخشی!
به من درکی عطا فرما تا بفهمم القلب حرم الله و هم خانه ای برایت نیاورم.
بر من دیدگانی نورانی بخش که ظرفیت دیدن ناملایمات و دم فروبستن را داشته باشم.
مرا عاطفه ای ارزانی دار تا بتوانم دایره دیدم را فراتر از حد منافعم باز کنم.
بر من دیدگانی نورانی بخش که ببینم آنچه اولیائت می بینند.
ای تدبیر کننده روز و شب!
مرا قدرتی عنایت فرما که که اداره روز و شبم را از چنگال شیاطین جن و انس خارج سازم.
روز و شبم را آنگونه رقم بزن که گاهی، گناهی در آن نوشته نشود.
آنگونه که نزد اولیائت شرمسار نباشم.
ای بهترین طبیب احوال دگرگون شده!
حالم، بد آشفته است. حالم، اسیر این دنیای خاکی شده. حالم، فراموش کرده که روزی به سوال "الست بربکم" تو، آری گفته است. حالم، حال خوشی ندارد. حالم، گاهی اوقات گول خورده است. گول زرق و برق گناهان را. حالم، عجیب گرفته است. درمانش کن ای بهترین طبیب!
تغییر ده حالم را به بهترین حال.
مرا بساز آنچنانکه تو میخواهی ساخته شوم، نه آنچنانکه خود میخواهم.
سلام
سال 85 هر جور بود، گذشت. و یکسال به ظهور نزدیکتر شدیم.
نمیدونم توی این یکسال آیا واقعا کاری کردیم که ذره ای قلب مبارک آقا رو خوشحال کنیم؟
برای امسال چه برنامه ای در پیش داریم؟
آیا امسال هم قراره مثل سال قبل با بعضی گناهامون خون به دل آقا کنیم؟
نه. ان شالله که اینطور نیست. بیایید همه با هم عهد ببندیم که اینقدر مراقب رفتارهامون باشیم که از شاهراه اسلام منحرف نشیم و راه را برای ظهور هر چه سریعتر آقا باز کنیم.
عید همه شما دوستان عزیزم مبارک. دعا کنیم که همگی سالی سرشار از توفیقات معنوی داشته باشیم.
لحظه تحویل سال دعای فرج فراموش نشه.
به امید همان وقت نامعلوم دلنشین.