جمعه های انتظار ...

بین همه روزهای ماه شعبان به جمعه هایش دلخوش بودم که از صبح عشق بازیم با تو شروع میشد. اما امروز آخرین جمعه شعبان است و باز هم در آنسوی این چشم انتظاریهایم دری بسته بود و تو نیامدی ....

نمی دانم در این ماه رحمت کجا ندای ملکوتی ات شنیده میشد که می خواندی:

 الهم صل علی محمد و آل محمد شجرة النبوة و موضع الرسالة....

تو که نیاز به استغفار نداشتی، اما کجا برای ما شیعیانت استغفر الله و اسئله التوبه، می گفتی؟

مولود زیبای شعبان! ای هدیه آسمانی! ای رحمت شعبانی خدا بر ما!

نیمه شعبان را بگو کدام قسمت از زمین سعادت درک گرمای وجود مبارک تو را داشته؟

بگو در آن شب فرخنده سر بر کدام چاه مقدس فرو برده و همراه با پدرت علی (ع) ندای عاشقانه فکیف اصبر علی فراقک را سر دادی؟

دریغ از یک نگاه و آه از این حسرت!

شعبان تمام شد و تو نیامدی و تو را ندیدم و صدایت را نشنیدم.

اما بگو. بگو که با همه بدیهایم نظری هم در این ماه مبارک به من کردی.

بگو آقا. بگو و دلخوشم کن. هر چند من لیاقت درکش را نداشتم.

اکنون که رمضان می آید، می خواهم بدانم کجا می خوانی:

الهم انی افتتح الثناء بحمدک و انت مسدد للصواب بمنک و ....

و اولین سحری این ماه را میهمان کدام سفره پاک و ساده علی گونه ای هستی؟ و کدام گوش معصوم میهمان ندای ملکوتی :

الهم انی اسئلک من بهائک بابهاه، تو می شود؟

ای کاش زمانیکه می خوانم:

یا عدتی فی کربتی و یا صاحبی فی شدتی ....

تو صاحبم را به من بشناسانی.

بگو شب قدر را کجا بیایم تا ابو حمزه را از زبان تو بشنوم؟

بگو چگونه در دعای قرآن ذکر مقدس بالحجة را فریاد زنم تا بیایی؟

عزیز روز و شبم! ای گل نرگس فاطمه!

تمام این ماه عزیز را به انتظارت می نشینم و دعا می کنم که بیایی.

و کدام عیدی شیرین تر از اینکه نماز عید فطر را به تو اقتدا کنم؟