و در آن سوی این چشم انتظاری ها ...

(موجیم و وصل ما از خود بریدن است * ساحل بهانه ایست رفتن رسیدن است)

و در آن سوی این چشم انتظاری ها ...

(موجیم و وصل ما از خود بریدن است * ساحل بهانه ایست رفتن رسیدن است)

کسی می آید

کسی  می آید

کسی می آید

کسی که در دلش با ماست، در نفسش با ماست، در صدایش با ماست

کسی که آمدنش را

نمی شود گرفت

و دستبند زد و به زندان انداخت

کسی از باران، از صدای شرشر باران، از میان پچ پچ ئگلهای اطلسی

و سفره را می اندازد

و نان را قسمت می کند

و پپسی را قسمت می کند

و باغ ملی را قسمت می کند

و شربت سیاه سرفه را قسمت می کند

و روز اسم نویسی را قسمت می کند

و نمره مریض خانه را قسمت می کند

و چکمه های لاستیکی را قسمت می کند

و هر چه را باد کرده باشد قسمت می کند

و سهم ما را هم می دهد

من خواب دیده ام...

کسی می آید

کسی دیگر

کسی بهتر

کسی که مثل هیچ کس نیست... 

نظرات 2 + ارسال نظر
کربلایی جمعه 13 آذر 1388 ساعت 03:20 ب.ظ http://karbalaey110.blogfa.com

سابقه «غدیر» و «عیدگرفتن» این روز مقدس، به زمان پیامبراکرم(ص) مى‏رسد. در دوران ائمه دیگر نیز این سنت دینى ادامه داشته و امینان وحى الهى، همچون امام صادق(ع)و امام رضا (ع)آن را آشکار ساخته و یادش را گرامى و زنده نگه مى‏داشتند. پیش از آنان نیز، امیرالمومنین (ع) احیاگر این عید بود.

رمز عید بودن «غدیر» نیز، کمال دین و اتمام نعمت در سایه تداوم خط رسالت در شکل و قالب امامت بود.

به فرمان پیامبر خدا(ص)مسلمانان ماءمور شدند «ولایت» را به صاحب ولایت تبریک گویند و با آن حضرت بیعت کنند. رسول خدا نیز براین نعمت الهى شادمانى کرد و فرمود: «الحمدلله الذى فضلنا على جمیع العالمین.»

بقیه در ادامه مطلب

بسم الله
سلام متحجر هستنم همون نویسنده وبلاگ موعود بعد حدود پنج سال اینترنت گردی دوباره برگشتم به وبلاگ نویسی خوشحال میشم به من هم سر بزنید همون نویسنده وبلاگ موعودمنو که یادتون میاد

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد